Bis number! Demi Vollering also triumphs in the second stage in Itzulia
"Fantastic to win two days in a row'"
A bis number for Demi Vollering and Team SD Worx in Itzulia Women! After controlling the race for a whole day and being alert at the front, Vollering slipped into the decisive breakaway. On the steep final meters she made the difference for the second day in a row. With a devastating acceleration, the 25-year-old Dutch rider rode to her second World Tour victory in as many days. She also strengthened her leading position in the general classification of Itzulia Women. "This was the perfect day," she said.
|
|
|
The second stage in Itzulia Women consisted of 117.9 kilometres between start and finish Mallabia. Along the way, the riders faced six official climbs. Team SD Worx came to the start with a clear goal: to defend Demi Vollering's leader's jersey. Sometimes the attack is the best defence and so Ashleigh Moolman-Pasio slipped into the early breakaway together with Anastasia Carbonari and Alicia González. "There had been some attack attempts and we didn't want to let the dangerous riders for the classification escape," Demi Vollering explained. "Then Ashleigh came to sit in an ideal group in front, which created a nice situation for the team. But it kept raining attacks, so we had to stay attentive."
The leading group was caught. The race was about to break loose on the Karrabieta (7.3 km at 5%). Team SD Worx was fully present at the front with Anna Shackley, Niamh Fisher-Black, Ashleigh Moolman-Pasio and Demi Vollering. Ashleigh Moolman-Pasio first shook the tree, but was brought back. Then it was Demi Vollering who tried to open the debates, but she didn't get any space either. Niamh Fisher-Black: "We all had the legs to win and would attack in turns. Then Marta Cavalli made a winner's move and Demi was able to move with her. In the chasing group we could see how the race would develop. The fact that all four of us were still in the race at the top of Karrabieta showed that we were the strongest team today."
It provided the ideal situation for Vollering. "I was in the perfect position. I could take it a little bit more easy, because all my teammates were still in the group behind me. So when everything came back together, that was also good for me." Even so, the Dutchman put pressure on the rest of her fellow escapees on the descent. "I had a lot of confidence. Thanks to our new wheels, I felt very confident on the descent. I knew this stage would suit me and I had hoped for a double victory, but I hadn't dared to dream about it beforehand. Everything depends on the course and how it unfolds, but it was the perfect scenario. Today was fantastic. The team did a perfect job."
Then Vollering coolly finished it off in the uphill sprint. The Dutch rider is currently unbeatable in Itzulia Women. "These stages suit me. I felt I was the strongest, but I didn't want to come too early. These are finishes that I love. Why I am so strong? After the Ardennes I still felt fresh and I added a big training block. I am now reaping the benefits of that. It is very nice to feel that my form continues to grow. Of course I hope to win the GC tomorrow. The stage already looks very steep and painful, but I have all the cards in hand to win the jersey. So let it come," she concluded with a smile.
|
|
Bisnummer! Demi Vollering triomfeert ook in de tweede etappe in Itzulia
“Fantastisch om twee dagen op rij te winnen"
Een bisnummer van Demi Vollering en Team SD Worx in Itzulia Women! Na een hele dag de controle te behouden en attent voorin te zitten, glipte Vollering mee in de beslissende vlucht. Op de steile laatste meters maakte ze voor de tweede dag op rij het verschil. Met een vernietigende versnelling reed de 25-jarige Nederlandse naar haar tweede Worldtour-zege in even veel dagen. Ze verstevigt ook haar leiderspositie in het algemeen klassement van Itzulia Women. “Dit was de perfecte dag.”
De tweede rit in Itzulia Women bestond uit 117,9 kilometer tussen aankomst -en finishplaats Mallabia. Onderweg kregen de rensters zes officiële beklimmingen voor de wielen. Team SD Worx kwam met een duidelijk doel aan de start: de leiderstrui van Demi Vollering verdedigen. Soms is de aanval de beste verdediging en dus glipte Ashleigh Moolman-Pasio mee in de vroege vlucht, samen met Anastasia Carbonari en Alicia González. “Er waren wat aanvalspogingen geweest en de gevaarlijke rensters voor het klassement wilden we niet laten ontsnappen”, legde Demi Vollering uit. “Vervolgens kwam Ashleigh in een ideale groep voorop te zitten, wat een mooie situatie voor het team creëerde. Maar het bleef demarrages regenen, dus we moesten attent blijven.”
De kopgroep werd teruggehaald. Op de Karrabieta (7,3 km aan 5%) zou de wedstrijd openbreken. Team SD Worx was met Anna Shackley, Niamh Fisher-Black, Ashleigh Moolman-Pasio en Demi Vollering volledig present voorin. Ashleigh Moolman-Pasio schudde eerst aan de boom, maar werd terug gehaald. Vervolgens was het Demi Vollering die de debatten probeerde te openen, al kreeg ook zij geen ruimte. Niamh Fisher-Black: “We hadden allemaal de benen om te winnen en zouden om beurten aanvallen. Vervolgens maakte Marta Cavalli een winner’s move en Demi wist mee te schuiven. In de achtervolgende groep konden we zo afwachten hoe de koers zich zou ontplooien. Dat we op de top van de Karrabieta nog alle vier in koers zaten, toont dat we het sterkste team waren.””
Het leverde voor Vollering de ideale situatie op. “Ik zat in de perfecte positie. Ik kon het wat rustiger aandoen, want al mijn teamgenoten zaten nog in de groep achter me. Als alles terug kwam, was dat dus ook goed voor me.” Al zette de Nederlandse de rest van haar medevluchters onder druk in de afdaling. “Ik had veel vertrouwen. Dankzij onze nieuwe wielen voelde ik me heel zelfverzekerd in de afdaling. Ik wist dat deze etappe me zou liggen en ik had gehoopt op een dubbele zege, maar had er vooraf nog niet van durven dromen. Alles hangt van het koersverloop uit, maar het was het perfecte scenario. Vandaag was fantastisch. Het team deed een perfecte job.”
Waarna Vollering het koelbloedig afmaakte in de sprint bergop. Er staat voorlopig geen maat op de Nederlandse renster. “Ik had al gevoeld dat ik de sterkste was, maar ik wou niet te vroeg komen. Dit zijn finishes waarvan ik houd. Waarom ik zo sterk voor de dag kom? Na de Ardennen voelde ik me nog fris en heb ik er een groot trainingsblok achteraan geplakt. Daar pluk ik nu de vruchten van. Het is heel mooi om te voelen dat mijn vorm blijft groeien. Ik hoop uiteraard om morgen het klassement binnen te halen. De rit ziet er alvast heel steil en pijnlijk uit, maar ik heb alle kaarten zelf in handen om de trui te winnen. Laat dus maar komen”, sloot ze af met een glimlach.
|
|
|
